Dermatologia

ogólna

Dermatologia

ogólna

W gabinecie Body-Lab leczymy wszelkiego rodzaju choroby skóry, błon śluzowych, paznokci oraz włosów.

Specjalizujemy się w leczeniu trądzika pospolitego, młodzieńczego, trądziku osób dojrzałych, atopowego zapalenia skóry czy też łojotokowego zapalenia skóry.

Konsultacja dermatologiczna to podstawa zdiagnozowania problemu, umożliwia wprowadzenie odpowiedniego postępowania w tym leczenia.
W naszym gabinecie w wielu problemach łączymy terapię dermatologiczną z planowym działaniem kosmetologicznym.

Zapraszamy na konsultacje dermatologiczne z zakresu:

› trądzik pospolity, młodzieńczy i trądzik osób dojrzałych
› trądzik różowaty
› alergie skórne
› atopowe i łojotokowe zapalnie skóry
› grzybica, drożdżyca
› problemy skóry głowy
› wypadanie włosów : łysienie androgenowe, łysienie plackowate
› choroby wirusowe: opryszczka, brodawki, kurzajki
› diagnostyka zmian barwnikowych, znamion
› usuwanie włókniaków

Twój problem i polecane zabiegi:

Trądzik osób dojrzałych

Problem z krostkami na skórze dotyczący dorosłych ludzi po 30. roku życia.
Objawy:
Wykwity w postaci grudek, krostek i zaskórników przeważnie umiejscowione są w dolnej części twarzy − na brodzie żuchwie i szyi. Często pojawiają się także duże, bolesne, czerwone zmiany zapalne. Objawom trądziku u dorosłych towarzyszy wzmożona produkcja sebum i łoju, które są pożywką dla bakterii.
Przyczyny:
  • problemy hormonalne
  • styl życia
  • stres i wpływ hormonów
  • kortyzol zwiększający aktywność gruczołów łojowych i produkcję sebum
  • nieodpowiednia dieta i nadwrażliwość na niektóre pokarmy (potrawy ostro przyprawione, wysoko przetworzone, fast foody, zbyt mała liczba warzyw, owoców i pełnowartościowych produktów, nieregularne jedzenie i podjadanie między posiłkami),
    nieodpowiednia pielęgnacja twarzy, zaniedbywanie oczyszczania cery, demakijażu i źle dobrane, kosmetyki używane do codziennej pielęgnacji i makijażu
  • palenie tytoniu, alkohol, przyjmowanie niektórych leków, zbyt mała ilość snu i czynniki genetyczne
Leczenie:
Trądzik u dorosłych przebiega łagodniej niż u nastolatków, jednak ma charakter przewlekły, przez co jest cięższy do wyleczenia. Zwykle całkowite wyleczenie trądziku u dorosłych jest długotrwałą terapią, wymagającą skojarzenia leczenia antybiotykami z odpowiednią pielęgnacją i dietą. Najlepsze efekty przynosi połączenie doustnych i miejscowych antybiotyków z preparatami zawierającymi kwas azelainowy, kwas salicylowy i siarkę. Ostatecznym rozwiązaniem jest zastosowanie silnych pochodnych witaminy A − izotretynoiny.

Trądzik pospolity

Trądzik pospolity jest chorobą która dotyka większość osób w wieku 11-13 lat, czasem w 20 nawet 25 roku życia

objawy:
Zmiany zapalne w postaci krostek( zaczerwienionych, bolesnych przy dotyku) lub też zmiany niezapalne tzw. zaskórniki ( niebolesne, jasne lub ciemne punkciki).
przyczyny:
  • hormony
  • stres
  • błędy dietetyczne, zła pielęgnacja
co robić?
Pamiętajmy, leczenie trądziku jest konieczne, nie wystarczy stosowanie domowych sposobów. Przestrzegamy przed wyciskaniem zmian samemu, gdyż niesie to za sobą szereg powikłań. Jeśli trądzik nie jest fachowo leczony, mogą po nim zostawać przebarwienia a także trudne do usunięcia blizny.
Leczenie:
Polecamy konsultację dermatologiczną! leczenie trądziku może trwać dość długo, jednak należy być cierpliwym tylko sumienne stosowanie się do zaleceń lekarskich umożliwia pozbycie się uciążliwego problemu.

Lekarz ustali terapię zwalczania trądziku, przepisze odpowiednie leki doustne lub preparaty do zewnętrznego stosowania a także do mycia i pielęgnowania skóry dostępne w aptece. W zaplanowanym procesie leczenia, pod kontrolą lekarza dermatologa możliwe jest wprowadzenie dodatkowych, wspomagających zabiegów kosmetologicznych.
Polecane zabiegi:
  • kawitacja
  • mezoterapia bezigłowa
  • oczyszczanie wodorowe
  • oxybrazja
  • terapia kwasami
  • laseroterapia

Trądzik różowaty

Trądzik różowaty dotyka sporego procenta populacji. Jest to stan zapalny skóry, który powoduje rozległe zaczerwienienie oraz rozszerzenie naczyń krwionośnych. Zwykle występuje na centralnej części twarzy. Niesie ze sobą uciążliwe oraz niechciane objawy, często bolesne i szpecące zmiany skórne. Zaniedbane leczenie prowadzi do poważnych powikłań. Nie ignoruj pierwszych zmian chorobowych. Skorzystaj z profesjonalnej konsultacji i rozpocznij leczenie.
Czynniki zaostrzające trądzik różowaty:
  • promieniowanie UV
  • stres
  • wysiłek fizyczny
  • wysoka temperatura
  • niewłaściwie prowadzona pielęgnacja skóry
  • alkohol
  • sauna
  • gorące kąpiele
  • gorące potrawy, ostre przyprawy oraz kawa
Objawy :
  Zmiany rumieniowe, napadowe-utrwalone, teleangiestezje, zmiany grudkowe, zmiany krostkowe, zmiany naciekowe, guzowate, zmiany przerostowe nosa (rhinophyma).
Leczenie:
Polecamy konsultację dermatologiczną! Na podstawie diagnozy wdrażamy postępowania terapeutyczne polegające na usunięciu czynników drażniących oraz zastosowaniu leków miejscowych (kremy, maści, etc.). Po wyciszeniu istniejących stanów zapalnych warto skorzystać z zabiegów lasroterapeutycznych. Laser Neodymowo-yagowy oraz IPL Intensywne Pulsacyjne Źródło Światła Firmy Alma Lasers umożliwia usunięcie rozszerzonych naczyń krwionośnych oraz zaczerwienienia skóry, przynosząc bardzo dobre wyniki terapeutyczne.
IPL Medyczny- głowica 540nm., polecana jest do zastosowania w profilaktyce mającej na celu zapobieganie i uniemożliwianie powstawania trądziku różowatego, kiedy tylko obserwowane są pierwsze symptomy mogące o tym świadczyć (widoczne rozprzestrzeniające się sieci naczyniowe, obejmujące okolice skrzydełek nosa oraz policzków).
Polecane zabiegi:
  • kawitacja
  • mezoterapia bezigłowa
  • mikrodermabrazja
  • oczyszczanie manualne
  • oczyszczanie wodorowe
  • oxybrazja
  • terapia kwasami

Alergie skórne

Alergia skórna to reakcja uczuleniowa skóry na dany alergen, np. substancję roślinną, związek chemiczny, metal a nawet żywność. Objawia się ona zwykle zaczerwienieniem, powstawaniem swędzących zmian skórnych, które powodują ból i swędzenie, a to z kolei wywołuje drapanie, co może prowadzić do kolejnych infekcji skórnych.

Najczęstszymi postaciami alergii skórnych są: pokrzywka, kontaktowe zapalenie skóry i atopowe zapalenie skóry. Nie są one zazwyczaj trudne do zdiagnozowania, można je skutecznie leczyć, lecz niezwykle ważne jest dobre rozpoznanie problemu, co pozwoli na dobranie odpowiedniej pielęgnacji gabinetowej oraz domowej. Właściwa profilaktyka, zabiegi i preparaty w nich użyte złagodzą objawy choroby i pozwolą przywrócić komfort życia.

Łojotokowe zapalenie skóry

Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) to przewlekła, nawrotowa choroba zapalna skóry objawiająca się łuszczącym rumieniem, z możliwością delikatnego swędzenia. ŁZS najczęściej daje swoje objawy na skórze owłosionej lub na skórze gładkiej, bogatej w gruczoły łojowe (głównie skrzydełka nosa), czy też niezależnie w obrębie klatki piersiowej.

Zmiany skórne mogą być delikatnie swędzące. Nasilenie dolegliwości jest różne, począwszy od łagodnego „łupieżu” owłosionej skóry zaognienia oraz znacznego nawarstwienia.

W zaostrzonym stanie jednostki chorobowej pacjent powinien być pod kontrolą lekarza dermatologa. Oferujemy możliwość skorzystania z konsultacji lekarskiej świadczonej w naszym gabinecie.

Leczenie łojotokowego zapalenia skóry:
W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry gładkiej, w stanach zaostrzenia, stosuje się kremy przeciwgrzybicze oraz słabe lub umiarkowane kortykosteroidy. Przy ciężkim przebiegu zaleca się dodatkowo terapię doustną lekami przeciwgrzybiczymi. Leki te hamują syntezę ergosterolu w komórkach grzyba prowadząc w ten sposób do zmian w strukturze błony komórkowej i niszczenia jego komórki.
polecane zabiegi:
W przypadku skóry nieowłosionej polecamy wykonanie peelingów chemicznych złuszczających i zmniejszających łojotok:
  • zabieg z kwasem salicylowym
  • zabieg z kwasem migdałowym
  • zabieg- oxybrazja w połączeniu z preparatem Gen Factor

Problemy skóry głowy

W zależności od etiologii mogą to być choroby wywołane przez wirusy, bakterie, grzyby czy pasożyty lub czynniki związane z zaburzeniami wydzielania łoju czy rogowacenia.

Najbardziej powszechnym schorzeniem jest łupież tłusty, suchy lub kosmetyczny, każdy o innym podłożu.

W zależności od postaci łupieżu, mamy do czynienia z nasilonym świądem, białymi lub żółtymi płatami zrogowaciałego naskórka. Każdy z nich jednak wymaga konsultacji dermatologicznej, aby dobrać odpowiedni proces leczenia.

Często z łupieżem mylone jest również łojotokowe zapalenie skóry.

Chorobie towarzyszy dodatkowo stan zapalny w obrębie owłosionej skóry głowy, ale może on objąć również brwi, skórę za uszami lub resztę ciała.

W skrajnej formie choroby może dojść do częściowego wyłysienia, dlatego konieczna jest wizyta u lekarza.

Do chorób skóry głowy zaliczamy również atopowe zapalenie skóry (AZS), łuszczycę, i grzybicę. W postępowaniu ważne jest szybkie rozpoznanie, niepokojących zmian na skórze głowy. Im szybciej zostanie przeprowadzone badanie przez dermatologa, tym szybciej pozwoli to na wprowadzenie leczenia doprowadzając do uniknięcia powikłań lub trwałych ubytków w owłosieniu głowy.

Łysienie androgenowe

Łysienie androgenowe jest chorobą o podłożu genetycznym, występującą przede wszystkim u mężczyzn, jednak znane jest również łysienie androgenowe typu żeńskiego. Bezpośrednią przyczyną łysienia androgenowego jest nadwrażliwość organizmu na dihydrotestosteron (DHT) - związek chemiczny będący pochodną męskiego hormonu testosteronu. Oddziałuje on na receptory androgenowe mieszków włosowych, prowadząc do ich stopniowego zaniku. Opóźnieniu ulega proces produkcji zdrowych włosów. Dochodzi do skrócenia fazy rozwoju włosa, produkowany włos staje się coraz cieńszy i krótszy, a w rezultacie zostaje on całkowicie zahamowany.

Inną przyczyną androgenowego łysienia uznaje się nadmierne napięcie mięśni skóry głowy.

U mężczyzn wyraźnym objawem chorobowym jest rozpoczęcie procesu cofnięcia linii włosów na skroniach i czole. Następnie dochodzi do utraty włosów w części ciemieniowej tzw. tonsura na szczycie głowy. W dalszej fazie przerzedzenie przesuwa się w kierunku skroni i ciemiena, pozostawiając koronę włosów na potylicy i częściowo na skroniach.

U kobiet przerzedzeniu ulegają przede wszystkim włosy na czubku głowy bez przesunięcia linii włosów.

Łysienie plackowate

Łysienie plackowate to przewlekła choroba zapalna skóry, w której przebiegu dochodzi do uszkodzenia mieszków włosowych i wypadania włosów.

Do przyczyn tej choroby zalicza się przede wszystkim zjawiska autoimmunologiczne, ale również czynniki genetyczne, atopię, czynniki psychiczne, czynniki hormonalne (zaburzenia czynności tarczycy), wewnątrzustrojowe ogniska zakażenia (obecność superantygenów bakteryjnych), stres.

Ogniska łysienia plackowatego mają najczęściej regularny kształt, są dobrze odgraniczone, a skóra pozostaje niezmieniona chorobowo.

Objawy zazwyczaj pojawiają się nagle i mogą postępować aż do utraty wszystkich włosów na głowie (łysienie plackowate całkowite), a nawet na całym ciele (łysienie plackowate uogólnione).

Łysienie plackowate dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn w młodym wieku (poniżej 25 roku życia), ale zdarzają się również przypadki późniejszego występowania zmian.

Grzybica

Zakażenia grzybicze skóry należą do najczęstszych chorób, z którymi pacjenci zgłaszają się do lekarza dermatologa.
Jak można się zarazić grzybicą?
Nieznaczne zachwianie równowagi (homeostazy) organizmu umożliwia grzybom wniknięcie do naskórka czy skóry. grzybica nie jest wynikiem braku higieny, przeciwnie – zbyt częsty kontakt z wodą i wyjaławiającymi skórę detergentami może sprzyjać jej rozwojowi.
Do zakażenia może dojść podczas:
  • noszenia pożyczonego obuwia, np. do uprawiania sportów (łyżwy, buty narciarskie, tenisówki na kręgielni)
  • przymierzania obuwia w sklepie
  • korzystania ze wspólnych urządzeń sanitarnych (pryszniców, umywalek, ubikacji)
  • noszenia niewygodnego obuwia (ucisk, zgniatanie powoduje deformację płytek paznokciowych)
  • zamieszkiwania dużych skupisk ludzi (hoteli, sanatoriów, internatów)
  • korzystania z usług kosmetyczki w ośrodkach odnowy biologicznej (źle zdezynfekowane narzędzia do pedikiuru i manikiuru)
  • noszenia nieprzewiewnego, gumowego obuwia, a także bielizny i skarpet wykonanych z tworzyw sztucznych
  • korzystania ze wspólnych ręczników, grzebieni
  • dotykania bezdomnych, chorych zwierząt (psów, kotów).
Jakie są rodzaje grzybic?
Grzyby chorobotwórcze można podzielić na: dermatofity, grzyby drożdżopodobne i pleśnie. Dermatofity mają dużą skłonność do inwazji naskórka, włosów i paznokci. Wywołują tzw. grzybice właściwe, czyli grzybicę skóry gładkiej, skóry owłosionej, a także grzybicę stóp. Grzyby drożdżopodobne wywołują drożdżycę błon śluzowych (jamy ustnej i narządów płciowych), kątów ust, drożdżycę wałów i płytek paznokciowych, wyprzenia drożdżakowe i łupież pstry. Drożdżyce nazywa się również kandydozami, gdyż najczęstszym gatunkiem je wywołującym jest Candida albicans. Pleśnie odpowiadają głównie za zakażenia układowe, czyli narządów wewnętrznych.
Leczenie zakażeń grzybiczych:
Preparaty zewnętrzne, leki doustne, dezynfekcja obuwia i bielizny oraz przestrzeganie zasad profilaktyki. Na początku leczenia oraz po jego zakończeniu niezbędne wydaje się wykonanie dezynfekcji, którą przeprowadza się 10% roztworem formaliny oraz 1% i 0,5% roztworem chinoksyzolu. Najlepszym sposobem eliminacji zarodników grzybów z otoczenia jest jednak wymiana obuwia, bielizny, skarpet na nowe. W ostatnich latach wachlarz preparatów przeciwgrzybiczych znacznie się poszerzył. Są one na ogół skuteczne, bezpieczne i dobrze tolerowane. Są to.: terbinafina, itrakonazol, flukonazol, mikonazol. W przypadku potwierdzonej infekcji grzybiczej lekarz zaleci odpowiednie leczenie oraz ustali czas trwania kuracji.
Należy zaznaczyć, że w przypadku niektórych grzybic terapia może trwać zarówno jeden dzień (drożdżyca pochwy), jak i sześć miesięcy (grzybica paznokci). Wynik leczenia zależy w głównej mierze od współpracy pacjenta z lekarzem. Systematyczne wizyty kontrolne, nieprzerywanie leczenia i przestrzeganie zasad profilaktyki to niezbędne warunki do osiągnięcia powodzenia w leczeniu.

Kurzajki - brodawki wirusowe

Na pierwszy rzut oka przypominają odcisk lub zgrubienie skóry o podłużnym bądź okrągłym kształcie. Kurzajki są dokuczliwe i niestety bardzo zaraźliwe, aż co dziesiąta osoba może być nosicielem wirusa HPV, który wywołuje tę zmianę.
Jak się możemy zarazić brodawką?
Zarażamy się nimi przez kontakt z inną zarażoną osobą- miejsca publiczne: basen, sauna, sale gimnastyczne.
Występowanie kurzajek:
Kurzajki najczęściej pojawiają się na dłoniach, między palcami lub na twarzy. Nieleczone zmiany są dokuczliwe oraz dość szybko zwiększają swoja ilość.
polecane zabiegi:
  • krioterapia
  • terapia kwasowa:stosuje się różne preparaty np. z kwasem trójchlorooctwoym (TCA) lub kwasem salicynowym
  • laseroterapia
  • łyżeczkowanie

Opryszczka

Co to jest opryszczka?
Opryszczka zwykła jest bardzo często spotykaną chorobą zakaźną, charakteryzuje się występowaniem drobnych swędzących pęcherzyków.
Jakie są przyczyny opryszczki?
Opryszczka jest wywoływana wirusem (HSV). Istnieją dwa jego rodzaje. HSV typu 1 powoduje zmiany umiejscowione powyżej pasa, w górnej części ciała (błona śluzowa jamy ustnej i skóra twarzy), natomiast HSV typu 2 jest najczęstszym czynnikiem wywołującym opryszczkę narządów płciowych. Wirusy opryszczki niestety zostają w organizmie całe życie umiejscawiają się w zwojach nerwów czuciowych. Mają zdolność do reaktywacji po okresie utajenia.
Objawy:
Pojawiają się wykwity na skórze, drobne skupione pęcherzyki wypełnione przejrzystą, surowiczą treścią. Po kilku dniach pęcherzyki pękają, pozostawiając drobne nadżerki pokryte strupem.
Jak przenosi się opryszczka?
  • przez bezpośredni kontakt z zakażoną błoną śluzową uszkodzoną skórą (poprzez nawet niewielkie pęknięcia) ze zmianami opryszczkowymi lub z wydzielinami osoby zakażonej, np. śliną i łzami
  • na drodze kontaktów płciowych
  • wirus może przetrwać krótko na skórze, odzieży oraz przedmiotach codziennego użytku, co umożliwia zakażenie poprzez np. pocałunek w policzek, używanie wspólnych naczyń, szczoteczki do zębów albo ręcznika
  • do zakażenia narządów płciowych dochodzi w trakcie kontaktów seksualnych
Kiedy zakażamy opryszczką?
Opryszczka jest najbardziej zakaźna w fazie objawowej, tzn. obecności pęcherzyków wypełnionych płynem zawierającym liczne wirusy. Gdy wszystkie zmiany pokryją się strupem, ryzyko zakażenia jest mniejsze. Nie wolno jednak zapominać o możliwości bezobjawowego wydalania wirusa, które zachodzi niezależnie od tego, czy wcześniej wystąpiły objawy kliniczne, czy zakażenie było bezobjawowe. Wirusy w okresie bezobjawowym okresowo są obecne w ślinie, łzach czy wydzielinach z narządów płciowych, co stwarza większe ryzyko zakażenia.
Co może wywołać jej nawrót?
Do nawrotów opryszczki dochodzi pod wpływem czynników wyzwalających, takich jak: choroby infekcyjne przebiegające z gorączką, promieniowanie słoneczne, stres, przemęczenie, silne oziębienie, miesiączka, jak również mikrourazy wywołane np. zabiegami kosmetycznymi, takimi jak makijaż permanentny, dermabrazja czy epilacja.
Domowe leczenie opryszczki:
Mało nasilone objawy opryszczki nawrotowej leczymy sposobami domowymi lub preparatami dostępnymi w aptece, tj.prep. przeciwwirusowe, osuszające i odkażające, np. pasta cynkowa, żele zawierające kwas krzemowy, plastry mające ograniczyć ryzyko rozprzestrzeniania się zakażenia.
Kiedy z opryszczką udać się do lekarza?
W przypadku nasilonych zmian skórnych, często z towarzyszącym powiększeniem węzłów chłonnych, jak również opryszczki genitalnej należy się zgłosić do lekarza.

Włókniaki

Włókniaki to jedne ze zmian, które pojawiają się na naszej skórze. Są to guzki o charakterze nowotworowym, jednak nie zagrażają życiu, dlatego zazwyczaj włókniaki usuwa się ze względów estetycznych.
Co to jest włókniak?
Są to łagodne zmiany o charakterze nowotworowym. Włókniak wygląda jak krostka i ma dwie postacie: miękką i twardą. Zmiany te nie bolą ani nie wywołują innych dolegliwości. Dlatego, jeśli w pobliżu zmiany zaczniemy odczuwać pieczenie, swędzenie lub ból należy ją szybko pokazać dermatologów.
Jak leczyć włókniaki?
Włókniaki często podlegają jedynie obserwacji. Jednak w przypadku dużych zmian zaleca się ich wycięcie. Pamiętajmy jednak, że po usunięciu zostanie blizna. Niestety włókniaki mogą odrosnąć po wycięciu.
polecane zabiegi:
  • elektrochirurgię, czyli wypalenie prądem elektrycznym
  • krioterapię, czyli wymrażanie ciekłym azotem
  • laser frakcyjny CO2

Dermatoskopia

Dermatoskopowe badanie zmian to badanie diagnostyczne znamion skórnych (np. zmian barwnikowych lub pieprzyków) za pomocą specjalnego sprzętu – dermatoskopu.

Dermatoskopia służy do różnicowania zmian łagodnych od zmian niebezpiecznych, pozwala wykryć zmiany nowotworowe (przede wszystkim czerniaka) we wczesnym stadium rozwoju, kiedy to możliwe jest jeszcze całkowite wyleczenie.

Dermatoskop posiada wbudowane światełko, oraz pozwala nawet 10-krotnie powiększyć zmianę i wykryć niepokojące cechy, dzięki niemu dermatolog jest w stanie ocenić charakter brzegów, asymetrię, jednolitość koloru i ukształtowania powierzchni.

Badanie jest szybkie i bezbolesne, wynik otrzymuje się bezpośrednio po nim.